Odmiana przymiotnika w szwedzkim
Z dzisiejszego posta dowiesz się o tym, jak wygląda odmiana przymiotnika w szwedzkim. Na szczęście to temat całkiem przystępny i szybko może stać się intuicyjny, ale jest oczywiście kilka rzeczy, o których warto pamiętać – więcej o nich poniżej! Przy odmianie przymiotnika w szwedzkim patrzymy przede wszystkim na rodzajnik i liczbę rzeczownika, który ten przymiotnik opisuje. Przymiotniki dostosowują się do rzeczowników według zasady: przymiotnik + rzeczownik z rodzajnikiem en – przymiotnik nie ma żadnej końcówki przymiotnik + rzeczownik z rodzajnikiem ett – przymiotnik ma końcówkę -t przymiotniki + rzeczownik w liczbie mnogiej – przymiotnik ma końcówkę -a Przykładowe frazy w praktyce wyglądają tak: Warto dodać, że przymiotnik nie musi stać przed rzeczownikiem, żebyśmy musieli dodać do niego odpowiednią końcówkę. Robimy to również, kiedy stoi on po rzeczowniku, np. Jeśli chodzi o najważniejsze zasady, jakimi rządzi się odmiana przymiotnika w szwedzkim, to już praktycznie tyle! Zdarzają się jednak wyjątki, m.in.: niestandardowo odmieniają się przymiotniki zakończone na -en – przy rodzajniku ett mają one końcówkę -et, natomiast przy liczbie mnogiej -na: przymiotniki zakończone na -el, -er w liczbie mnogiej mają końcówkę -la, -ra: przymiotniki zakończone na samogłoskę przy rodzajniku ett mają końcówkę -tt To już chyba wszystkie najważniejsze informacje – mamy nadzieję,