Wymowa „g” w języku szwedzkim

W tym tygodniu czas na wymowę! Wymowa jest jedną z najważniejszych i chyba też najtrudniejszych rzeczy w językach skandynawskich. Dlatego z pewnością warto poświęcić jej kilka chwil. A naszą przygodę rozpoczynamy od „g”, gdzie musimy zwrócić uwagę na trzy aspekty.

  1. „G” przed samogłoskami e, y, ä, ö i będziemy zawsze wymawiać jako „j”,
    np. att ge – dawać
    en gymnastik – gimnastyka
    en gäst – gość
    att göra – robić
    att gilla – lubić

  2. Zbitka „gj” występująca czasami na początku wyrazu
    W takim wypadku „g” nie czytamy i rozpoczynamy wymowę od dźwięku „j”,
    np. gjord – zrobiony

    • Warto też wiedzieć, że taka sama sytuacja występuje w zbitkach „dj”, „hj”, „lj”, gdzie również „d”, „h”, „l” nie są czytane i zaczynamy od „j”, np. ett djur – zwierzę
    ett ljus – światło
    ett hjärta – serce

  3. „G” po „r” i „l” na końcu wyrazów. Tym razem „g” to również nie „g”. W podanych niżej przykładach wymowa „g” jest bliska dźwiękowi „i”. Mamy więc na przykład
    arg – zły [ari]
    en helg – weekend [heli]
    en älg – łoś [eli]

    Jednakże jeśli utworzymy formę określoną np. od rzeczownika en helghelgen to „g” będzie wymawiane jako „j” i będziemy mieli [heljen]. Podobnie en älgälgen [eljen].

    I to już wszystko o „g”. Wyposażeni w tę wiedzę będziecie teraz już wiedzieć jak się czyta nazwy szwedzkich miast i miejscowości jak np. Gävle, Helsingborg, no i oczywiście Göteborg.

    Powodzenia!
    Asia Kozik

Polecane wpisy

Tym razem pod lupę weźmiemy norweską fonetykę, a dokładniej „stum g”, czyli „nieme g”. Postaramy się jasno i przejrzyście wyjaśnić wam, kiedy nie należy go wymawiać. Gdy słowo koń

Szwedzki humor – czyli z czego śmieją się Szwedzi? Odpowiedź może zaskoczyć. Śmieją się w dużej mierze z tego, co my. Wśród klasyków znajdziemy żarty o blondynkach (szw. blondin skämt

Kategorie wpisów