Znaki interpunkcyjne w języku fińskim
Jak mówi słynne powiedzenie – przecinki ratują życie. Znaki interpunkcyjne, mimo że czasami umniejszamy ich rolę, potrafią bardzo dużo zmienić. W dzisiejszym wpisie dowiesz się nieco na temat, jak się nazywają i czym się charakteryzują znaki interpunkcyjne w języku fińskim.
Znaki interpunkcyjne w języku fińskim:
- piste (.) – kropka
- kysymysmerkki (?) – znak zapytania
- huutomerkki (!) – wykrzyknik
- pilkku (,) – przecinek
- kaksoispiste (:) – dwukropek
- puolipiste (;) – średnik
- ajatusviiva (–) – łącznik
- yhdysmerkki (-) – myślnik
- viinoviiva (/) – ukośnik
- sulkeet (…) […] – nawiasy
- lainausmerkki “…” – cudzysłów
- heittomerkki (‘) – apostrof
Poniżej przedstawiamy zasady ich używania w języku fińskim:
- piste (.) – kropka, jak wiadomo, kończy zdanie, ale możemy również użyć jej także po skrótach (np. mm., tms.) czy liczebnikach porządkowych (np. 13. sija)
- kysymysmerkki (?) – znak zapytania, tak jak w języku polskim, kończy pytanie
- huutomerkki (!) – używany w wykrzyknieniach
- pilkku (,) – przecinek oddziela zdanie główne od zdania podrzędnego; w języku fińskim istnieje jednak kilka wyjątków, kiedy nie powinniśmy go używać, jak np. wtedy, kiedy mamy do czynienia ze zdaniem współrzędnie złożonym (czyli np. połączonym spójnikiem ja, czyli i.), przed spójnikiem kuin (jak, niż)(o ile nie rozpoczyna samodzielnego zdania podrzędnego, np. Italialainen keittiö on paljon enemmän kuin vain pizzaa ja pastaa.), lub z imiesłowami (Vapaapäivää viettäessä minä ulkoilen tai luen.)
- kaksoispiste (:) – dwukropka używamy np. gdy przytaczamy czyjąś wypowiedź, ale także, gdy odmieniamy skróty i skrótowce przez przypadki (np. EU:n, YK:n)
- puolipiste (;) – średnikiem rozdzielamy części zdania wyrażające dwie odrębne, jednak zbliżone do siebie myśli
- ajatusviiva (–) – łącznika użyjemy przy wyliczeniach, wtrąceniach, a także, kiedy podajemy przedziały (np. 15 – 18 vuotiaat)
- yhdysmerkki (-) – myślnika używamy w złożeniach, by rozdzielić takie same głoski od siebie (np. keski-ikä, linja-autoasema), w dwuczłonowych imionach (Marja-Leena), w złożeniach, których pierwszym lub drugim członem jest imię własne, skrót, czy numer (np. K-Market, 30-vuotias, Erkki-eno). Za jego pomocą podzielimy też wyraz na pół, gdy chcemy go przenieść do następnego wersu. Czasami używamy go dla przekazania jaśniejszego komunikatu, dla uniknięcia nieporozumienia (np. tango-ilta)
- viinoviiva (/) – za pomocą ukośnika rozdzielamy od siebie różne opcje (np. naimisissa/naimaton/leski) lub np. wersety w wierszu
- sulkeet (…) […] , lainausmerkki “…”, heittomerkki (‘) – ich użycie nie różni się znacząco od użycia w j. polskim.
