Częste błędy w języku norweskim
Nauka języka norweskiego może być wyzwaniem ze względu na różnice gramatyczne, leksykalne i fonetyczne. Poniżej znajdziesz częste błędy w języku norweskim.
Co mylimy, gdy uczymy się języka norweskiego?
Zapominamy o stawaniu znaku bezokolicznika å, gdy mówimy, że coś lubimy robić. Oto jak poprawnie powinniśmy to wymawiać i zapisywać:
- Jeg liker å trene. – Lubię trenować.
- Jeg liker å spise sjokolade. – Lubię jeść czekoladę.
Stawiamy znak bezokolicznika å po czasownikach modalnych choć nie powinniśmy tego robić. Po czasownikach kan, må, bør, skal, vil nie stawiamy å, tylko je pomijamy.
- Jeg kan danse. – Umiem tańczyć.
- Jeg skal gå på kino. – Idę/pójdę do kina.
Mylimy szyk zdania. Język norweski to v2 språk, co oznacza, że czasownik stawiamy zawsze na drugim miejscu, a dopiero następnie powinien pojawić się okolicznik zdaniowy (czyli ikke, ofte itp.) Oto jak poprawnie powinny wyglądać zdania:
- Jeg reiser alltid på ferie til Spania. – Zawsze jeżdżę na wakacje do Hiszpanii.
- Jeg begynner å jobbe klokka 7. – Zaczynam pracę o 7.
Mieszamy zaimek dzierżawczy hennes/hans z zaimkiem zwrotnym dzierżawczym sin. W tym przypadku zawsze najlepiej tłumaczyć to na polski: hennes – jej, hans – jego, sin – swój.
- Han snakker med kona si. – On mieszka ze swoją żoną.
- Han snakker med kona hans. – On rozmawia z jego żoną (nie swoją, a kogoś innego).
Nie odmieniamy zaimków osobowych w formie dopełnienia. Jest to częsty błąd, ponieważ po polsku mamy tylko zaimek „się”, czyli np. ja myję się, ty myjesz się, on myje się. Natomiast w norweskim musimy odmienić zaimek przez każdą osobę.
- Jeg vasker meg. – Myję się.
- Du vasker deg. – Myjesz się.