Folk, mennesker, a może personer?
Niby wiadomo, że chodzi właśnie o ludzi, ale kiedy należy użyć tych poszczególnych wyrazów? Pędzimy z pomocą!
Folk używamy najczęściej jako samodzielnego wyrazu, określającego pewną masowość, anonimową grupę, stanowiącą często też przeciwieństwo do nas samych:
Folk bliver så aggressive (ikke mig).
Jeg kan ikke lide, når folk har lange private telefonsamtaler i toget.
Może to być także określenie pewnej grupy etnicznej:
Det jødiske folk
Zwróć uwagę też na to, że określenia mennesker czy personer nie używamy by określić czyjąś narodowość. W tym przypadku powiemy wyłącznie: danskere, nigdy danske personer/danske mennesker.
Mennesker używamy najczęściej w towarzystwie innych słów, dlatego rzadko występuje samodzielnie, np.:
Der er altid så mange mennesker med toget om morgenen.
Det fleste mennesker kan lide kaffe.
Samodzielny wyraz mennesker rozumie się jako rozróżnienie człowieka jak wytwór biologiczny od innych gatunków/wytworów (zwierząt, maszyn czy Boga):
Mennesker kan tale, det kan dyr ikke.
Personer jest zatem określeniem osób w kontekście statystycznym czy w ramach informacji oficjalnych/technicznych. Często też dlatego występuje wraz z liczebnikami:
En taxa til 6 personer.
Gennemsnitligt antal personer pr. bil: 1,7.
Martyna Kaczmarska
