Stopniowanie przymiotnika w szwedzkim

Hej hej! Tym razem przychodzimy do Was z zagadnieniem gramatycznym dotyczącym przymiotników. Zajmiemy się ich stopniowaniem. Sprawa nie jest trudna, także z pewnością damy radę 🙂

W języku szwedzkim przymiotniki stopniujemy na kilka sposobów:

1. Poprzez dodanie końcówek –are w stopniu wyższym oraz –ast w stopniu najwyższym

varm (ciepły) – varmare (cieplejszy) – varmast (najcieplejszy)
tjock (gruby) – tjockare (grubszy) – tjockast (najgrubszy)
tråkig (nudny) – tråkigare (nudniejszy) – tråkigast (najnudniejszy)

Jeśli przymiotnik kończy się na -el, -en, -er, to przed dodaniem końcówki należy usunąć to ostatnie –e

vacker (piękny) – vackrare (piękniejszy) – vackrast (najpiękniejszy)
enkel (łatwy) – enklare (łatwiejszy) – enklast (najłatwiejszy)

Jeśli przymiotnik kończy się na długie, akcentowane –m to w stopniu wyższym i najwyższym zostaje ono podwojone

dum (głupi) – dummare (głupszy) – dummast (najgłupszy)

2. Niektóre przymiotniki otrzymują końcówkę w skróconej formie, a więc -re w stopniu wyższym oraz -st w stopniu najwyższym. W większości tych przymiotników dochodzi także do zmiany samogłoski. Oto one:

hög (wysoki) – högre (wyższy) – högst (najwyższy)
lång (długi) – längre (dłuższy) – längst (najdłuższy)
stor (duży) – större (większy) – störst (największy)
låg (niski) – lägre (niższy) – lägst (najniższy)
ung (młody) – yngre (młodszy) – yngst (najmłodszy)
tung (ciężki) – tyngre (cięższy) – tyngst (najcięższy)

3. Oprócz przymiotników stopniujących się w sposób regularny istnieją również przymiotniki nieregularne, których musimy się nauczyć na pamięć. Oto krótka lista:

gammal (stary) – äldre (starszy) – äldst (najstarszy)
liten (mały) – mindre (mniejszy) – minst (najmniejszy)
dålig (zły) – sämre (gorszy) – sämst (najgorszy)
bra (dobry) – bättre (lepszy) – bäst (najlepszy)

4. Ostatnim sposobem jest tak zwane stopniowanie opisowe. Stopniujemy poprzez dodanie przed przymiotnikiem słówka mer (bardziej) w stopniu wyższym oraz mest (najbardziej) w stopniu najwyższym. Dotyczy to przymiotników, które kończą się na –isk, –ande, –ende oraz –ad

sympatisk (sympatyczny) – mer sympatisk (bardziej sympatyczny) – mest sympatisk (najbardziej sympatyczny)
spännande (ekscytujący) – mer spännande (bardziej ekscytujący) – mest spännande (najbardziej ekscytujący)

I oto cała tajemnica 🙂 Powodzenia w nauce i do zobaczenia za tydzień!
Joanna Kozik