Zgodność przymiotnika z rzeczownikiem w języku norweskim
W dzisiejszym poście wracamy do gramatyki i bierzemy na tapet zgodność przymiotnika z rzeczownikiem w języku norweskim.
Chociaż na pierwszy rzut oka może wydawać się to trudne, istnieje kilka zasad, które ułatwią Ci poprawne zastosowanie przymiotnika z rzeczownikiem w języku norweskim. Kluczową rolę odgrywają rodzaj, liczba oraz określoność.
Zacznijmy od rodzaju i liczby w formie nieokreślonej. Kiedy przymiotnik łączymy z rodzajem męskim (en) i żeńskim (ei) nie dodajemy żadnej końcówki w liczbie pojedynczej. Natomiast jeśli pojawia się rodzaj nijaki (et) należy pamiętać o dodaniu końcówki -T do przymiotnika. W przypadku liczby mnogiej, we wszystkich rodzajach dodajemy końcówkę -E do przymiotnika. Oto przykłady:
- en fin kjole – ładna sukienka
- ei fin veske – ładna torebka
- et fint skjerf – ładny szalik
- fine kjoler – ładne sukienki
A co z formą określoną? Jeśli mówimy o konkretnej rzeczy i chcemy użyć rodzajnika określonego, to wtedy dodajemy końcówkę -E do wszystkich przymiotników, zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej.
- den fine kjolen – ta ładna sukienka
- den fine veska – ta ładna torebka
- det fine skjerfet – ten ładny szalik
- de fine kjolene – te ładne sukienki
Pamiętaj o tym, że przymiotnik odmieniamy nie tylko wtedy, gdy stoi on przed rzeczownikiem, np.
- Huset er fint.
Dom jest ładny. - Kjolene er fine.
Sukienki są ładne.
Kiedy stosujemy formę nieokreśloną zarówno rzeczownika, jak i przymiotnika?
- przede wszystkim, jeśli przed przymiotnikiem stoi rodzajnik nieokreślony – et rødt hus (czerwony dom)
- po przymiotnikach kwantyfikujących (ingen, mange, noen) itp – mange interessante meninger (wiele interesujących opinii)
- po zaimku pytającym: hvilken, hvilket, hvilke – Hvilken rød bil er deres? (Który czerwony samochód jest Wasz?)
- po liczebniku – ett rødt hus (jeden czerwony dom)
Kiedy stosujemy formę określoną przymiotnika a nieokreśloną rzeczownika?
- po zaimku dzierżawczym – din gode hund (Twój dobry pies)
- po rzeczowniku, który występuje w formie dopełniacza (końcówka -s) – Farens røde bil (czerwony samochód taty)
- wyjątkiem tutaj jest przymiotnik EGEN, oznacza własny, przyjmuje on również formę nieokreśloną – mitt eget hus (mój własny dom)
Kiedy stosujemy formę określoną zarówno w rzeczowniku jak i w przymiotniku?
- po rodzajniku określonym – den fine bilen (ten ładny samochód)
- po zaimku wskazującym – denne fine genseren (ten ładny sweter)
