Szwedzkie czasowniki nieregularne
Szwedzkie czasowniki nieregularne to często jedna z trudniejszych kwestii dla uczących się języka. Jednak poświęcenie trochę czasu i wysiłku na naukę tych czasowników z pewnością przyniesie efekty i pomoże nam w codziennej komunikacji!
Warto na początek wspomineć, że w szwedzkiej gramatyce wyróżniamy tzw. czasowniki mocne (starka verb) i nieregularne (oregelbundna verb).
Czasowniki mocne to takie, które odmieniają się nie przez dodanie końcówki, jak w czasownikach regularnych, poprzez zmianę samogłoski w rdzeniu wyrazu. Poznamy je też po tym, że w formie supinum kończą się na -it. Można tu wymienić np. czasowniki dricka (pić) – drack – druckit, skriva (pisać) – skrev – skrivit, czy äta (jeść) – åt – ätit. W praktyce warto i tak tych form się po prostu nauczyć, ale dla ułatwienia warto zwracać uwagę właśnie na zmianę w samogłoskach.
Czasowniki nieregularne z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są już całkiem nieprzewidywalne. Na szczęście ta grupa nie jest w szwedzkim bardzo liczna. Wiele z nich to czasowniki bardzo powszechne, takie jak att vara (być), att ha (mieć), att göra (robić), czy att gå (iść). Dlatego warto zacząć od tych podstawowych czasowników, bo ich znajomość może przydać się nam bardzo często.
Najważniejsze szwedzkie czasowniki nieregularne to m.in.
- vara (być) – är, var, varit
- bli (stać się) – blir, blev, blivit
- ha (mieć) – har, hade, haft
- göra (robić) – gör, gjorde, gjort
- se (widzieć) – ser, såg, sett
- ge (dawać) – ger, gav, gett
- ta (brać) – tar, tog, tagit
- komma (przychodzić) – kommer, kom, kommit
- vilja (chcieć) – vill, ville, velat
- kunna (móc) – kan, kunde, kunnat
- få (otrzymywać) – får, fick, fått
- veta (wiedzieć) – vet, visste, vetat
- sitta (siedzieć) – sitter, satt, suttit
- sätta (kłaść) – sätter, satte, satt
- springa (biec) – springer, sprang, sprungit
- stå (stać) – står, stod, stått
- sova (spać) – sover, sov, sovit