Zaimki zwrotne w szwedzkim
Hejsan! W dzisiejszym poście kontynuujemy temat zaimków – były już zaimki dzierżawcze oraz zwrotne dzierżawcze, teraz czas na zaimki zwrotne w szwedzkim. Zapraszamy!
Zaimki zwrotne w szwedzkim (szw. reflexiva pronomen) to najogólniej mówiąc zaimki odpowiadające polskiemu słówku się – wskazują więc, że dana czynność odnosi się bezpośrednio do jej wykonawcy.
Jest to chyba jedno z nielicznych zagadnień, kiedy to szwedzka odmiana jest bardziej rozbudowana niż polska! W polskim mamy właśnie słówko się niezależnie od osoby, w szwedzkim już te zaimki są odmienne.
W liczbie pojedynczej wygląda to tak:
1. osoba – mig
2. osoba – dig
3. osoba – sig
Powiemy więc np. jag tvättar mig – myję się, du rakar dig – golisz się, han/hon kammar sig – on/ona czesze się.
Warto pamiętać, że wymawia się te słówka jako mej, dej oraz sej – czasem w bardziej potocznym języku możemy się też spotkać właśnie z taką pisownią.
Odmiana w liczbie mnogiej to:
1. osoba – oss
2. osoba – er
3. osoba – sig
W 3. osobie zaimek ten wygląda więc identycznie w liczbie pojedynczej i mnogiej, ale w zmienia się w 1. i 2. osobie, np. vi anmäler oss – zgłaszamy się, ni skyndar er – spieszycie się, de gifter sig – oni biorą ślub.
Niektóre czasowniki mogą występować zarówno w połączeniu z zaimkiem zwrotnym, jak i bez niego, co wpływa na znaczenie. Att lära sig to więc uczyć się – w przeciwieństwie do samego czasownika att lära, który sam w sobie znaczy uczyć (np. kogoś).
Do innych czasowników, które często łączą się z zaimkiem dzierżawczym należą m.in.:
- bestämma sig – zdecydować się
- känna sig – czuć się
- lägga sig – kłaść się
- sätta sig – siadać
- bry sig om – przejmować się
- vänja sig – przyzwyczajać się
- ångra sig – żałować
